Libri "Hyrje në teoritë e mëdha të romanit" bën një hap përpara në këtë boshllëk. Autori Pierre Chartier është krejt i painteresuar ta ngarkojë tekstin e tij me terminologji shpesh aspak shencore dhe ruan në thelb atë që dija mbi letërsinë synon: shpjegimin, pa teprime pozash e ndërlikimesh. Chartier sjell një perspektivë historike të romanit dhe ideve mbi të, jo domosdoshmërisht duke shpjeguar, sa duke bërë atë që është më e rëndësishmja në letërsi: duke ngritur pikëpyetje. Sot, ka një pandehmë të përgjithshme se romani po përjeton një krizë identitare. Sado që unë s'pajtohem me këtë pohim, më duhet ta përdor për të theksuar një tjetër kualitet të tekstit të Chartier: Ai tregon sesi romani nuk është në krizë dhe se identiteti i vetëm i vërtetë i romanit, është të qenit i padefinueshëm qartë. Prandaj, teksti i tij, me të gjitha standardet, përbën një përmbledhje teorike shumë të nevojshme dhe një hyrje të njëmendtë në teoritë e romanit. Ai është një ftesë për të notuar në detet e shkencës. Kjo vlen veçanërisht për studentët dhe studiuesit e rinj shqiptarë që duhet të çlirohen nga pozat, ashtuqë të bëjnë letërsi mirëfilli.