Ky roman nuk është si romanet e tjerë, ai merr formën e ditarit të një njeriu të vetëm, përshkon gjithë jetën e tij, nga mosha 12-vjeçare deri në moshën 87-vjeçare, por nuk rrëfen detajet biografike më themelore. Ai përqëndrohet te trupi i rrëfimtarit: trupi i tij fizik, dhe jo personaliteti që e mbush atë, është heroi dhe subjekti i këtij libri. Siç e thotë dhe ai vetë, ky rrëfim ka të bëjë me proçesin, e gjatë sa vetë jeta, të pajtimit të rrëfyesit me trupin e tij, me këtë të huaj të brendshëm, që është njëkohësisht vetvetja dhe një mister i përhershëm. Ne që ndihemi ndonjëherë kaq të vetmuar në trupin tonë, zbulojmë pak nga pak që ky kopsht sekret është në të vërtetë një truall i përbashkët. Gjithçka që fshehim është shkruar këtu, e zezë në të bardhë, dhe ajo që shpesh na frikesonte, tashmë kthehet në hare.