Historikisht shqiptarët kurrë nuk kanë kërkuar tokë të huaj, tokë që nuk është shqiptare. Ata pastaj kërkuan, dhe tani kërkojnë të drejtën për çdo pëllëmbë të tokës së tyre. Gjithkush duhet të mbajë pjesën e vet të dhënë nga zot. "Nuk ekziston një shembull i tillë i tmerrshëm në asnjë epokë historike për mohimin e të drejtës së drejtë, atëherë vendosja e kufijve të Shqipërisë, ku praktikisht si një shtet tremujor, për të thënë, kufizohet në të gjitha anët me popullsinë e vet. t besoj se një rast i tillë ka ndodhur edhe me fiset afrikane, ku në epokën e kolonializmit kufijtë u vendosën me sundimtarin, sipas meridianëve të imagjinuar në zyrat e Londrës, Parisit, Berlinit etj. " Kështu Konferenca e Ambasadorëve prodhoi gati një shekull të historisë së përgjakshme, pasi Alnbania u njoh si shtet me rreth 28.800 km2 nga 90 vjeç. 100 km2 e katër Vilajeteve Shqiptare. Ajo "shkaktoi që shqiptarët të derdhin lot dhe gjak deri në ditët e sotme", duke rezultuar me krijimin e kufijve kolonialë për shqiptarët. Kështu, me Deklaratën e Pavarësisë së Shqipërisë, çështja shqiptare nuk u mbyll, madje as sot, kur pas 95 vjetësh po pret një zgjidhje. Plagët dhe vuajtjet tona do të shërohen vetëm pasi të njihet pavarësia e plotë e nacionalitetit shqiptar. Kështu, çështja shqiptare e asaj pjese të popullsisë shqiptare që jeton në shtete të ndryshme jashtë shtetit shqiptar duhet të jetë një çështje e vetme kombëtare. Le të dihet se aspiratat e shekullit të të gjithë shqiptarëve, në fund të fundit, ka qenë, është dhe do të jetë bashkimi i të gjitha territoreve etnike shqiptare në një shtet kombëtar. Në të gjitha mënyrat, sot kërkohet të jetë më vigjilente se kurrë, në këto momente vendimtare, herë kur vendoset për fatin tonë ekzistencial. Për fat të keq historia është e hidhur për ne, kështu që me qëllim që gabimet që pashë shqiptarët dhe deri në fund të shekullit të kaluar të mos përsëriten, është e nevojshme të angazhohemi më shumë se gjithnjë energjia jonë kombëtare për të mbrojtur vendin