Poezitë e saj i përndrit së brendshmi drita e zjarrit të përjetshëm, e dridhshme e alarmike kumbon muzika e fjalës ("dhe fjala fjalës i gjegjet"), ritmet elegante i përcjell asketizmi metaforik, në to ka shumë gjëra të pathëna gjer në fund, aludime që të çojnë në zanafillë të botërave mitike, filozofike e teologjike.Në vargjet e saj janë të ndjeshme vetë tabutë estetike dhe etike, çka është për t'u përshëndetur në këtë shekull më fjalor të diskriminuar, që ushtro ironinë dhe modën në Zotin. Ajo është, si rrallë kush në poezinë ruse, një poete vizionare, e vazhdueshme e denjë e poezisë së madhe të Hlebnikovit, Mandelshtamit, Pasternakut, Ahmatovës, Brodskit etj.