Historia e një vajzë, një djali dhe universit. Natasha: Unë jam një vajzë që beson te shkenca dhe faktet. Jo te risku. Dhe as te fati. Apo tek ëndrrat, që nuk mund të bëhen kurrë realitet. Tek e fundit nuk jam ajo lloj vajze, e cila takon një djalë të lezetshëm në një nga rrugët e mbushura me njerëz të qytetit të Nju Jorkut dhe bie në dashuri me të. Aq më tepër kur familja ime pas dymbëdhjetë orësh do të kthehet në Xhamajkë. Rënia në dashuri me të nuk mund të jetë historia ime. Danieli: Unë kam qenë gjithnjë djali i mirë, studenti i mirë, që i ka përmbushur gjithnjë pritshmëritë e larta të prindërve. S'kam qenë kurrë poet. As ëndërrimtar. Por, kur e pashë atë, u harrova krejt. Diçka te Natasha më bëri të mendoja se fati kishte gatitur diçka përtej të zakonshmes për ne të dy. Universi: Çdo moment në jetët tona na ka sjellë në këtë moment të vetëm. Një milion të ardhme shtrihen përpara nesh. Cila do të jetë e ardhmja e vërtetë?