Në fillim kinemaja nuk konceptohej dhe nuk pranohej si art. As përjetohej si e tillë. Regjisori (pak a shumë) i parë në botë Georges Méliès tregonte se si gjatë shfaqjes së filmave të tij të parë, të cilët i xhiroi kah fundi i shek. XIX (1896-1900), reagimi fillestar i njerëzve karakterizohej nga një tronditje e thellë. Ata nuk e kuptonin se çfarë përbënte kjo shfaqje e pashpjegueshme në plotninë e saj. Plot njerëz ishin të bindur se ky aktivitet i përki ste magjisë. Nga kjo predispozitë kinemaja nuk është shkëputur kurrë dhe vazhdimisht e ka të brendashkruar. Regjisori Werner Herzog thoshte që 'filmbërja është punë e iluzionistëve.