Prishtinës asnjë fjalë nuk i vjen e gënjeshtërt. Nuk ka mashtrime, as ndjenjat nuk manipulohen kur i shkruhet Prishtinës, kur shkruhet për Prishtinën. Prishtinës i mungon një lum, e prapë se prapë ajo është vet lumi i madh i plotnuar me dashuri, me lëvizje njerëzish, me blerim, me perëndime e agime, me trafik dinamik, me parqe e trunguj që me buzëqeshje përqafojnë çdo kontakt me njeriun. Sepse Prishtina dhe njeriu i saj ka kohë që jetojnë në simbiozë, nuk gjallërojnë pa njëra tjetrën, se Prishtina secilin e secilën e kthen në shkrimtar, në poet, në tregimtar, në qepës fjalësh e vargjesh.