Ky transformim radikalisht demokratik dhe egalitar i sferës publike ku të gjithë janë autorë potencialë është mundësi e re, aq sa edhe sfidë e shumëfishtë. Së pari, kjo krijon një sferë publike pseudoplebishitare të strukturuar vetëm përmes komenteve, klikimeve dhe pëlqimeve të followers-ave. Këto sfera përdoruesish të lirë nga kushtëzimet e sferës publike redaksionale dhe çfarëdo "censure" të cilësuar si të tillë nga këndvështrimi i tyre, nuk mund të kuptohen as si publike, as si private, por më tepër si sfera të komunikimit privat të shtrirë edhe në sferën publike, të cilat manifestohen si sfera publike të pastrukturuara. Së dyti, për Habermas-in, të gjithë përdoruesit potenciale të rrjeteve sociale në hapësirën digjitale janë shndërruar në autorë potencialë, ngjashëm siç dikur libri të gjithë i kishte shndërruar në lexues potencialë. Mirë- po, përdoruesit ende nuk janë mësuar me rolin e tyre si autorë, pasi kanë qenë për një kohë të gjatë nën "tutelën redaksionale të medieve të vjetra". Paskëtaj ai bën pyetje retorike: "sa kohë është dashur derisa kanë mësuar të gjithë të lexojnë?, për të konstatuar se "edhe roli i au- torit duhet të mësohet". Sigurisht, derisa të ndodhë kjo, argumentimi diskursiv a deliberativ do të pësojë, ndërkohë që edhe fragmentarizimi na shfaqet si rrezik në procesin e formimit të opinionit dhe të vullnetit politik në shoqëri.